ξεκίνησε σαν μια πλάκα μεταξύ μέδουσας και blue dog. τα πολύ κοντινά μας αποτελέσματα, συναντήσεις και τερματισμοί όλη την περυσυνή σαιζόν, έφεραν μια ένταση στις χειμωνιάτικες κουβέντες του ντόκου. έτσι μεταξύ σοβαρού και αστείου κανονίστηκε το εν λόγω match race μεταξύ των σκαφάν μας. ο όμιλος μας, αγκάλιασε το γεγονός και προσέφερε φουσκωτά, σημαδούρες και βοήθησε να στηθεί το παιχνίδι.
το σαββάτο 38-42 κόμβοι αέρα μας αποθάρυναν, καθώς και ζημίες έγιναν σε πολλά πλεούμενα στον θερμαϊκό. κυριακή πρωί λοιπόν με λίγο σχετικά αέρα η απόφαση να τρέξουμε λήφθηκε δίχως δεύτερη σκέψη, μιας και το γεγονός το περιμέναμε ολόκληρο χειμώνα. και στήθηκε η γραμμή εκκίνησης, η διαδρομή, πεντάλεπτο, τετράλεπτο, δίλεπτο, ΜΠΑΜ. και φύγαμε. το πρώτο μπράτσο ήταν δυνατό και σβέλτο αν και η κόπωση ήδη είχε καταβάλει τους τριμμερ της τζένοας από τα αλεπάλληλα τακ.
φτάνοντας στην ένα ο άνεμος ήταν ήδη 25 - 27 κόμβοι (ήτοι 5bf) με ένα καταπλήκτικό μπράτσο στα πρύμα, με τα σκάφη να πηγαίνουν παράλληλα προς τις πόρτες της εκκίνησης. καβατζάραμε και μέχρι να πάμε στη μέση του 2ου όρτσα μπράτσου ο αέρας ήταν 30-34 κόμβοι. τα πανιά φυλλάρανε σαν δαιμονισμένα και ο έλεγχος (ποιός;) του σκάφους δύσκολος. πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω τον αγώνα μιας και από διασκέδαση είχε γίνει θέμα επιβίσωσης του σκάφους αλλά και του πληρώματος. επιστρέφοντας με 9 μίλια ταχύτητα με τον αέρα να βγάζει το άχτι του, μαζέψαμε τα πανιά κακήν κακώς και μπήκαμε στο λιμάνι μας. και τότε έσβησε η μηχανή της μέδουσας, με τον ισχυρό άνεμο να μας ρίχνει προς το καφ'ε του ερωτικού. (τρια φρέντο και μια σοκολάτα παγωμένη παρακαλώ) κολλήσαμε στα ρηχά και ένα φουσκωτό μας τράβηξε στη θέση μας. τέλος καλό, όλα καλά
ακολούθησε μια μικρή γιορτή για το γεγονός που έμεινε ανεκπλήρωτο.
don't worry be happy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου